Was thuis even op de weegschaal gaan staan. 120 kilo??!!
Zou ik vocht vasthouden ofzo?
Bij de dokter ben ik niet eens op de weegschaal geweest en die zei al dat ik moest afvallen.
Laatst stond ik in de etalage van de Bijenkorf te kijken en toen vond ik mezelf eigenlijk ook wel dik, zo in die ruit kijkend, maar dat kwam door die etalagepoppen dacht ik toen, daarbij vergeleken is iedereen dik.
Maar goed, de diëtiste juffrouw was ook weer terug van vakantie en ik was van harte welkom.
“Dat is lang geleden, leuk om je weer eens te zien, zei ze door de telefoon”
Bij haar zat er geen grammetje vet op, dat weet ik nog wel.
“Wat denk je zelf ?“,zei ze toen ik de weegschaal opstapte. Dat was wel even een andere weegschaal dan die ik thuis had van de Action.
“Nou ik denk rond de 120 kilo”.
“Bijna goed 121,7 kilo, dat zou je toch ook niet zeggen,” zei ze om mij gerust te stellen.
“Nou, zullen we de BMI dan ook maar even opmeten?”
Wat is dat nou weer dacht ik!
“Oh ja das goed hoor, laten we dat maar doen. “ Ook maar weer googlen dacht ik!
“Suiker hè? Dat is toch de reden dat je hier bent?”
“Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws. Waar zal ik mee beginnen?”
“Doe maar slecht, heb ik dat alvast gehad.”
“Het slechte nieuws is: Je bent te zwaar!” (voor mij al geen nieuws meer), maar het goede nieuws is: je kan er zelf wat aan doen!(daar was ik al bang voor).
Goed nieuws noemde ze dat. Mag helemaal niks meer. Keuzes maken had ze het over.
Tsja, keuzes maken. Ik besloot nu serieus op internet te gaan speuren naar mijn nieuwe niks voelende ziekte.